16 Begrafenislezingen uit gedichten

Hoe graag we er ook niet aan denken, we zullen allemaal op een dag sterven. Als u zich in de positie bevindt om het vertrek van een geliefde te plannen, hoop ik dat deze lijst van begrafenislezingen uit gedichten maakt uw inspanning gemakkelijker.

In tegenstelling tot bruiloften, begrafenissen worden zelden ver van tevoren gepland . Veel rouwenden worden alleen achtergelaten om de beproeving te doorstaan, zonder de wensen van hun dierbaren te hebben besproken. Beïnvloed door verdriet, kunnen degenen die deze gesprekken hebben gevoerd, zich misschien nog steeds onvoldoende voorbereid voelen als de tijd daar is.

Het is vaak een goed idee om plan je eigen begrafenis , zelfs als u niet verwacht in de nabije toekomst te sterven. Als je je niet bekwaam voelt om elk detail van de ceremonie te plannen, kun je lijsten maken met muziek, lezingen, bloemen, religieuze geschriften en andere details die je leuk vindt. Deze eenvoudige handeling zal de schouders van uw naasten ontlasten wanneer uw nummer opduikt.

Aan degenen onder u die er veel hebben gelezen poëzie over de dood of als u meerdere begrafenissen heeft bijgewoond, zullen veel van de lezingen op deze lijst u bekend voorkomen. Maak je geen zorgen als dit gebied totaal onbekend is. Neem gewoon de tijd, lees de selecties hier met uw dierbaren door en neem de beslissing die voor u goed voelt.

1. 'At That Hour' door James Joyce

Op dat uur dat alle dingen tot rust zijn gekomen, o eenzame wachter van de lucht, hoor je de nachtwind en de zuchten van harpen die tot Liefde spelen om de bleke poorten van zonsopgang te onthullen?

Wanneer alle dingen tot rust komen, bent u alleen Wakker worden om de zoete harpen onderweg te horen spelen Voor de Liefde voor hem, En de nachtwind die antwoordt in antifoon Tot de nacht voorbij is?

Speel op, onzichtbare harpen, tot Liefde, Wiens weg in de hemel gloeit Op dat uur wanneer zachte lichten komen en gaan, Zachte zoete muziek in de lucht boven En in de aarde beneden.

2. 'Sta niet aan mijn graf en ween' door Mary Elizabeth Frye

Sta niet aan mijn graf en huil; ik ben er niet. Ik slaap niet Ik ben duizend winden die waaien Ik ben de diamant die glinstert in de sneeuw Ik ben het zonlicht op gerijpt graan, ik ben de zachte herfstregen Als je wakker wordt in de stilte van de ochtend, ben ik de snelle opbeurende stormloop van stille vogels in omcirkelde vlucht. ik ben de zachte sterren die 's nachts schijnen. sta niet aan mijn graf en huil; ik ben er niet. Ik ben niet doodgegaan.

hoe je lesbische seks opfleurt

3. 'Onze revels zijn nu beëindigd' vanDe stormdoor William Shakespeare

Onze revels zijn nu beëindigd. Deze onze acteurs, zoals ik je voorspeld heb, waren allemaal geesten en zijn versmolten tot lucht, tot ijle lucht: en net als het ongegronde weefsel van dit visioen, de met wolken bedekte torens, de prachtige paleizen, de plechtige tempels, de grote bol zelf Ja, alles wat het ervaart, zal oplossenEn, zoals deze niet-substantiële optocht vervaagde, laat geen pijniging achter. We zijn zoiets als dromen worden gemaakt, en ons kleine leven wordt afgerond in een slaap.

4. 'Farewell' door Anne Brontë

Vaarwel u! maar geen afscheid van al mijn dierbaarste gedachten van u: in mijn hart zullen ze nog steeds wonen; En ze zullen me opvrolijken en troosten.

O, mooi en vol genade! Als je mijn oog nog nooit had ontmoet, had ik niet gedroomd dat een levend gezicht tot dusverre charmes kon bedenken.

Als ik die gedaante en het gezicht dat mij zo dierbaar is niet meer mag aanschouwen, noch uw stem hoor, zou ik nog steeds graag hun herinnering behouden.

Die stem, de magie van wiens toon een echo in mijn borst kan doen klinken, gevoelens scheppend die, alleen, mijn in trance gebrachte geest kan zegenen.

beha voor rugloos shirt

Dat lachende oog, wiens zonnige straal Mijn herinnering niet minder zou koesteren; - En oh, die glimlach! wiens vreugdevolle glans noch sterfelijke taal kan uitdrukken.

Adieu, maar laat me toch koesteren De hoop waarvan ik geen afstand kan doen. Minachting kan verwonden en kilte koelen, Maar toch blijft het in mijn hart hangen.

En wie kan het anders zeggen dan de hemel, mag eindelijk al mijn duizend gebeden beantwoorden, en de toekomst vragen het verleden te betalen Met vreugde voor angst, glimlachen voor tranen?

5. 'Requiem' door Robert Louis Stevenson

Onder de wijde en sterrenhemel, graaf het graf en laat me liggen.Gelukkig leefde ik en stierf ik graag, en ik legde me neer met een testament.

Dit is het vers dat je voor mij graaft:Hier ligt hij waar hij verlangde te zijn; Thuis is de zeeman, thuis van de zee, en de jager thuis vanaf de heuvel.

6. 'Remember' door Christina Rosetti

Herinner me wanneer ik weg ben gegaan, ver weg gegaan in het stille land; Als je me niet meer bij de hand kunt houden, en ik draai me ook niet half om om te gaan, maar om te blijven. Onthoud me wanneer je me niet meer elke dag vertelt over onze toekomst die je gepland had: Denk alleen aan mij; je begrijpt dat het te laat zal zijn om dan raad te geven of te bidden, maar als je me een tijdje vergeet En bedenk daarna, rouw niet: want als de duisternis en corruptie weggaan Een overblijfsel van de gedachten die ik ooit had, beter veruit vergeet en lach. Dan moet je je herinneren en verdrietig zijn.

7. 'Niets wat goud kan blijven' door Robert Frost

Het eerste groen van de natuur is goud, haar moeilijkste kleur om vast te houden Haar vroege blad is een bloem, maar slechts een uur, dan zakt het blad tot blad, dus Eden zonk in verdriet, dus de dageraad gaat over in de dag, niets van goud kan blijven.

8. 'Maar niet vergeten' door Dorothy Parker

Ik denk, waar je ook afdwaalt, dat ik een weg met je zal gaan; hoewel je door zoetere landen kunt dwalen, zul je mijn handen niet snel vergeten, noch de manier waarop ik mijn hoofd vasthield, noch alle trillende dingen die ik zei. Je zult me ​​nog steeds zien, klein en wit En lachend, in de geheime nacht, En voel mijn armen om je heen wanneer De dag weer terug komt fladderen Ik denk, waar je ook bent, Je zult me ​​in je geheugen houden En mijn beeld behouden daar zonder mij, door later liefdes over mij te vertellen.

9. 'Dood wees niet trots' door John Donne

De dood is niet trots, hoewel sommigen u machtig en vreselijk hebben genoemd, want dat bent u niet, want degenen die u denkt, werpt u omver, sterft niet, arme dood, en kunt u mij nog niet doden. sleepe, die maar uw foto's zijn, Veel plezier, dan van u, veel meer moet vloeien, En spoedig gaan onze beste mannen met u, de rest van hun botten, en de bevalling van de ziel. Jij bent een slaaf van het lot, toeval, koningen en wanhopige mannen, en dost met poyson, warre, en sicknesse wonen, en poppie, of charmes kunnen ons ook doen slapen, en beter dan uw slag; waarom zwel je dan; een korte slaap voorbij, we worden eeuwig wakker, en de dood zal niet meer zijn; dood, je zult sterven.

10. 'Onthoud mij' door Margaret Mead

Onthoud mij: naar de levenden ben ik weg; naar de bedroefden zal ik nooit terugkeren; naar de boze, ik werd bedrogen, maar voor de blije heb ik vrede, en voor de gelovigen ben ik nooit weggegaan. gezien worden, maar ik kan worden gehoord. dus als je op een kust staat, starend naar een prachtige zee - denk aan mij. als je met ontzag kijkt naar een machtig bos en zijn grootsheid - denk aan mij. zoals je kijkt naar een bloem en bewonder de eenvoud ervan - onthoud mij. herinner me in je hart, je gedachten, je herinneringen aan de keren dat we liefhadden, de keren dat we huilden, de keren dat we vochten, de keren dat we lachten. want als je altijd aan me denkt, zal ik dat nooit doen weg zijn.

11. '(ik draag je hart met mij (ik draag het in)' door e.e. cummings

ik draag je hart met me (ik draag het in mijn hart) ik ben nooit zonder (waar ik ook ga je gaat, mijn liefste; en wat je ook doet, alleen ik doe je, mijn schat) ik fearno het lot (want je bent mijn lot, mijn liefje) ik wil geen wereld (want mooi ben jij mijn wereld, mijn ware) en jij bent het wat een maan altijd heeft betekend en wat een zon altijd zal zingen ben jij

hier is het diepste geheim dat niemand kent (hier is de wortel van de wortel en de knop van de knop en de lucht van de hemel van een boom genaamd leven; die hoger wordt dan de ziel kan hopen of de geest kan verbergen) en dit is het wonder dat de sterren uit elkaar

ik draag je hart (ik draag het in mijn hart)

12. 'To My Dear and Loving Husband' door Anne Bradstreet

Als er ooit twee één waren, dan zeker wij. Als ooit de man werd bemind door vrouw, dan u; als ooit vrouw gelukkig was in een man, vergelijk met mij, gij vrouwen, als u kunt; ik prijs uw liefde meer dan hele mijnen van goud, of al de rijkdom die het oosten bezit. mijn liefde is zodanig dat rivieren niet kunnen blussen, noch iets door liefde van u geeft beloning. uw liefde is zo, ik kan geenszins antwoorden; de hemelen belonen u veelvoudig, bid ik. terwijl we leven, laten we in de liefde zo volharden, dat wanneer we niet meer leven we ooit mogen leven.

13. 'Als ik vrees heb dat ik er niet meer ben' door John Keats

Als ik vrees dat ik ophoud te bestaan ​​Voordat mijn pen mijn krioelende hersens heeft verzameld, Voor hoge-pilèd boeken, in karakter, Houd als rijke graanschuren het volledig gerijpte graan vast; Als ik zie, op het gezicht van de nacht een hoge romantiek, En denk dat ik misschien nooit zal leven om Hun schaduwen te traceren met de magische hand van het toeval; En als ik voel, een mooi wezen van een uur, Dat ik nooit meer naar je zal kijken, Nooit meer genieten van de feeënkracht van onreflecterende liefde - dan op de kust Van de wijde wereld sta ik alleen, en denk tot liefde en roem tot het niets zinken.

14. 'The New Life's Salutation' door Anna Barbauld

Het leven, we zijn lang samen geweest Door aangenaam en door bewolkt weer; 'Het is moeilijk om uit elkaar te gaan als vrienden dierbaar zijn, Misschien kost keperstof een zucht, een traan; Steel dan weg, geef een kleine waarschuwing, Kies je eigen tijd: Zeg niet' Goedenacht, 'maar in een helderder klimaat Bood me' Goedemorgen. '

15. 'Sonnet 71' van William Shakespeare

Treur niet langer om mij als ik dood ben Dan zul je de nors, sombere bel horen Geef de wereld de waarschuwing dat ik gevlucht ben uit deze gemene wereld met gemeenste wormen om te wonen; Nee, als u deze regel leest, onthoud dan niet de hand die het schrijft; want ik hou zo van je, dat ik in je zoete gedachten zou worden vergeten, als het denken aan mij je dan zou doen lijden. o, als (ik zeg) je naar dit vers kijkt, als ik (misschien) met klei ben samengesteld, doe niet zozeer als mijn arme naam repeteert, maar laat je liefde zelfs met mijn leven in verval raken, opdat de wijze wereld je gekreun niet zou onderzoeken, en je met mij bespotten nadat ik weg ben.

16. 'Making a Fist' door Naomi Shibab Nye

Voor het eerst, op de weg ten noorden van Tampico, voelde ik het leven uit me wegglijden, een trommel in de woestijn, steeds moeilijker te horen. Ik was zeven, ik lag in de auto te kijken naar palmbomen die een misselijk patroon langs de Mijn maag was een meloen die wijd in mijn huid was gespleten.

'Hoe weet je of je dood gaat?' Smeekte ik mijn moeder. We waren al dagen aan het reizen. Met vreemd vertrouwen antwoordde ze: 'Als je geen vuist meer kunt maken.'

je clitoris laten piercen

Jaren later glimlach ik bij het denken aan die reis, de grenzen die we apart moeten oversteken, gestempeld met onze onweerlegbare ellende. Ik die niet stierf, die nog steeds leef, nog steeds op de achterbank lig achter al mijn vragen, balde en opende een kleine hand .

Beeld: Daria Shevtsova / Unsplash Giphy (8)