Dune's Bene Gesserit soort zuigen. Dat is een goed ding.

Ik zal nooit de nacht vergeten die ik doorbracht met proberen een kennis over te halen om toe te geven dat vrouwen ook konden zuigen. Ik zou dit simpele, onmiskenbare feit keer op keer herhalen en toezien hoe een vreemde angst hem overnam. Ik denk niet dat het mijn plaats is om te zeggen, zou hij antwoorden, en in een andere raaklijn komen over hoeveel mannen zuigen. Ja, mannen zuigen, maar vrouwen kunnen ook zuigen, zou ik nogmaals zeggen, mijn hele wezen straalt van ergernis. En nogmaals, hij zou zich erg ongemakkelijk voelen, zijn ogen flikkerden naar beide kanten van mij alsof hij op zoek was naar een ontsnappingsluik.

Aan de ene kant begreep en waardeerde ik dat hij probeerde een bondgenoot te zijn, zijn voorrecht als blanke man te erkennen; hij bedoelde het goed, dat wist ik, ook al was hij nog steeds andere vrouwen aan het versieren door te weigeren hun zuigvermogen te erkennen. En aan de andere kant was ik stomverbaasd. In zijn 20-jarige leven had deze man toch zeker een vrouw ontmoet die zoog? Ik kom ze de hele tijd tegen.

Dit was drie jaar of langer geleden en misschien zou hij nu anders reageren. Ik denk graag dat nadat zoveel blanke vrouwen hun stem op Trump hebben uitgebracht en zoveel meidenbazen onder de guillotine hebben gestaan, we er meer klaar voor zijn om rekening te houden met het feit dat vrouwen soms zuigen. En toch blijft het een moeilijke naald om te rijgen: vrouwen afschilderen als echte, gebrekkige wezens, zonder in te spelen op de nog steeds aanwezige stereotypen die worden gebruikt om hen te onderdrukken. Dat wil niet zeggen dat het niet is gedaan. Het heeft, als minder vaak dan ideaal zou zijn. En een van de plaatsen om het te zoeken is, Van alle dingen,Duin - naar sciencefiction-epos geschreven door een blanke man in de jaren 60 .

Duin’s hoofdpersoon is een jonge man die in een patriarchale wereld leeft – schrap dat, patriarchale universum, compleet met koninklijke huizen en legioenen van afhankelijke onderdanen, gestratificeerd in een feodale, koloniale klassenstructuur. De roman volgt zijn opkomst aan de macht terwijl hij met zijn gezin naar een nieuwe planeet verhuist, zijn vader ziet vermoorden en zijn koningshuis omvergeworpen ziet, en leidt vervolgens de inheemse volkeren van de planeet naar de oorlog om wraak te nemen. Op het eerste gezicht is het een door testosteron aangedreven ruimteopera. Maar achter deze jonge man - vrij letterlijk, aangezien hij het product is van een millennia-omspannend fokprogramma, dat de basis legde voor zijn opkomst - staat de Bene Gesserit, het geheimzinnige zusterschap waartoe zijn moeder, de Lady Jessica, behoort. Voor millennia, de Bene Gessert zijn degenen geweest die aan de touwtjes trokken, heersend vanuit de schaduwen. En zelfs als ze de controle over hun plannen verliezen, is dat alleen omdat een van hen, de Lady Jessica, een sleutel in hen gooide. Het is de Bene Gesserit, niet de keizer of een eventuele messias, die het toneel heeft gevormd voor de gebeurtenissen in de roman - en die ze doorstaan.

Het zou een kleine sprong zijn om te concluderen dat de Bene Gesserit, als een kliek van machtige vrouwen die opereren in een antidemocratische, door mannen gedomineerde samenleving, feministisch is. En dat zijn ze een beetje, maar ook echt niet. Ruzie maken over de aangeboren moraliteit van een fictieve, pseudo-religieuze orde die heimelijk een intergalactisch rijk bestuurt, voelt zinloos, alsof je probeert een cirkel in een vierkante of driehoekige mal te passen, in plaats van toe te geven dat het een cirkel is.

massage olie voor seks

Chiabella James/Warner Bros. Entertainment

Sommigen zeggen dat het vooruitstrevend is dat zo'n invloedrijk zusterschap überhaupt bestaat in het epos van Frank Herbert uit 1965; in die tijd was literatuur, en met name sciencefiction, nauwelijks een inclusief veld. Maar als je hoort dat de vrouw van Herbert, Beverly, waarschijnlijk een niet-gecrediteerde medewerker was, lijkt hun opname minder bewonderenswaardig - vooral gezien het feit dat Beverly haar eigen schrijfcarrière opgaf om de ambities van haar man te ondersteunen. Giet wat Levenswater voor Beverly.

Maar of ze nu het geesteskind zijn van Frank of Beverly, de Bene Gesserit zijn zeker krachtig. En het zijn vrouwen: mannen, met uitzondering van die vervelende uitverkorene die ze al duizenden jaren proberen te fokken, kunnen hun manieren niet beheersen. (Het is duidelijk dat de Herberts een bio-essentialistisch, binair begrip van gender in stand houden.) De Bene Gesserit zijn getraind in alles, van man-tegen-man gevechten tot leugendetectie tot mind control. Omdat hun bovenmenselijke capaciteiten hen onmisbaar maken voor de heersende klasse, blijven deze heksen genesteld in koninklijke entourage, dienen ze als echtgenotes en concubines en naaste adviseurs, ook al worden ze gevreesd en gewantrouwd. Hé, het is beter dan op de brandstapel te worden verbrand.

Veel krachtige vrouwen zuigen echter, en ondanks al hun verdiensten, zijn de Bene Gesserit ook eugenetische noten die millennia lang zorgvuldig bloedlijnen hebben overgestoken. Ze verspreidden religieuze propaganda door het hele universum om de lokale bevolking ontvankelijker te maken voor hun plannen. Er bungelen geen grrrl power-charmes aan de nek van deze dames, en ze willen je radicale zine absoluut niet lezen.

Verloskundigen interplanetair kolonialisme is niet alleen ideologisch verwerpelijk, het brengt aanzienlijke kosten met zich mee voor de Bene Gesserit als individuen. Leven als een zuster van hun orde is geheimen bewaren, verbannen worden en misschien dierbaren verraden in dienst van een organisatorische richtlijn die duizenden jaren geleden is opgesteld. Ze nemen overal bevelen van hun medezusters over, ook wanneer ze kinderen moeten krijgen; zelfs als ze totale fysieke controle over hun eierstokken hebben, is hun lichaam niet van henzelf.

In plaats van de bestaande machtsstructuur omver te werpen, wijden ze hun energie aan het gedijen erin, het helpen en aanmoedigen van allerlei soorten onrecht: de dienstmaagden van het rijk.

De Bene Gesserit proberen het systeem niet te veranderen, niet echt. In plaats daarvan dromen ze ervan alles voor zichzelf te nemen en hun speciale jongen op de troon te plaatsen. In plaats van de bestaande machtsstructuur omver te werpen, wijden ze hun energie aan het gedijen erin, het helpen en aanmoedigen van allerlei soorten onrecht: de dienstmaagden van het rijk.

nominatie voor cate blanchett oscar

Doe een stap achteruit, trek hun sluiers terug en je zult zien dat hedendaagse vrouwen - en in het bijzonder hedendaagse blanke vrouwen - naar je terugkijken. Ingewikkelde en gecompromitteerde, briljante en verschrikkelijke vrouwen. Vrouwen die ware bevrijding hebben opgeofferd in hun lust voor macht over anderen. Vrouwen die met de beste van hen op de vuist gaan om hun eigen ontwerpen te beschermen en hun ontwerpen te bevorderen. Vrouwen die zich hebben verwend met heersers die hen nooit echt zullen vertrouwen, ze nooit als gelijken zien.

Duinschildert geen visie op girlpower in de ruimte. Het weerspiegelt, met schokkende nauwkeurigheid, hoe krachtig vrouwen hier op aarde opereren - waar mannen zuigen, maar vrouwen ook kunnen zuigen. De volgende keer dat ik een man ontmoet die weigert dit toe te geven, in plaats van mijn ogen door de achterkant van zijn schedel te boren, terwijl hij worstelt om hem via zijn buik te spreken om te capituleren, zal ik misschien vragen: Heb je gezienDuin? Ofwel dat, of ik gebruik De stem .