Op 28-jarige leeftijd was Kelly Ripa een werkende moeder die te veel onzin tolereerde

In Bustle's Q&A-serie 28 beschrijven succesvolle vrouwen precies hoe hun leven eruit zag toen ze 28 waren - wat ze droegen, waar ze werkten, waar ze het meest last van hadden en wat ze eventueel anders zouden doen. Deze keer, Kelly Ripa bespreekt het jaar dat ze werkende moeder geworden.

Ik ben absoluut de slechtste, zegt Kelly Ripa. Zegt het niet alleen,beloofthet.durftmij om haar ongelijk te bewijzen. We zijn aan het telefoneren en herbeleven onze grootste rampen van een jaar op Zoom, een manier van communiceren die zeker in het voordeel is van een Emmy-winnende talkshowhost.

Ik heb per ongeluk een potentiële ghostwriting-cliënt gebeld - een prominente Amerikaanse rabbijn - die alleen Crest Whitestrips en een badhanddoek droeg, zeg ik haar.

Oh, dat is niets, deLeef met Kelly en Ryangastheer zegt. Dat is kinderspel. Dan, in een beweging die bekend is bij iedereen die heeft gekekenLivede afgelopen 20 jaar daalt haar volume. Als je thuis op de bank zat, zou je kunnen merken dat je wat dichter naar de tv leunt.

Amanda, ik was aan het bellen, vertelt ze me, verwijzend naar America Ferrera's non-profitorganisatie voor sociale rechtvaardigheid. Ze hadden het over klimaatverandering met - en dit is belangrijk - de video uitgeschakeld. Tenminste, dat dacht Ripa. Het waren allemaal vrouwen. En toen liep mijn man terwijl hij niets anders droeg dan een handdoek, en godzijdank had hij de handdoek om. Maar het was een moment waarop iedereen eindelijk dacht: 'Je camera staat aan! Je camera staat aan!' En toen zeiden andere mensen: 'Sst, vertel haar niet dat de camera aan staat. Misschien kleedt hij zich helemaal uit!'

Het verhaal is Kelly Ripa in een notendop: haar clou is pittig, ze lacht snel en haar man is knap. Haar Zoom-blunders zijn zeker niet erger dan die van jou, maar ze vertelt ze beter. Daytime TV heeft Ripa's talent voor precies dit soort bekentenishumor aangescherpt; ze heeft jarenlang familiepeccadillos als schandalen doorgegeven, waardoor ze meer herkenbaar werd in het vertellen in plaats van minder.

Maar voordat ze America's Kelly werd, was ze een soapster uit Berlijn, New Jersey - een nergens-stad halverwege Philadelphia en Atlantic City. Op 28-jarige leeftijd was Ripa pas getrouwd met haar co-ster Mark Consuelos en woonde ze in New York City. Nog recenter had ze een zoontje gekregen dat Michael heette.

Hieronder vertelt Ripa, nu 50, hoe ze de eerste persoon in haar vriendschapskring werd die door het werkende moederschap navigeerde, hoe de filmMaagzuurgenas haar babyblues, en wat ze anders zou doen op de set vanAl mijn kinderenals ze kon.

Ron Galella / Ron Galella-collectie / Getty Images

Wat vond je leuk aan 28 zijn?

Mijn leven is drastisch veranderd, alleen heeft het tot nu toe geduurd voordat ik me realiseerde hoe geïsoleerd het was. Ik werkte fulltime aan een soapserie. Ik denk niet dat mensen de uren begrijpen die nodig zijn om elke dag een drama van een uur op te nemen. Vroeger werkten we routinematig 12 tot 14 uur per dag. Dat was geen lange dag. Dat was gewoon je basisdag.

Mark en ik trouwden twee jaar eerder in mei '96 en we kregen ons eerste kind in juni '97. Tegen de tijd dat ik 28 was, had ik een 1-jarige zoon en maakte ik lange dagen. Ik zou hem mee naar het werk nemen. Ik was de enige van mijn vrienden die getrouwd was, en ik was de enige van mijn vrienden met een kind.

Is dat wat isoleerde?

Dit is wat mij het meest opviel: Marks leven bleef precies hetzelfde en mijn leven veranderde. En het was gewoon iets waarvan ik denk dat ik het tot nu toe niet echt op prijs stelde, alleen door erover na te denken. Wanneer je niet naar de brunch kunt of je gaat om 22.00 uur niet uit eten. meer, je vrienden verliezen interesse om te vragen. Niet dat ze geen interesse meer in me hadden, want ik heb nu nog steeds dezelfde vrienden als toen, maar ik werd niet meer voor dingen uitgenodigd omdat ik dacht: 'Nou, Kelly kan niet komen omdat ze een kind heeft.' En Mark ging nog steeds, hij was nog steeds op reis. Hij zou nog in het weekend naar Italië gaan om naar de Formule 1 te gaan kijken, om u een voorbeeld te geven. En het kwam nooit bij me op dat dat vreemd zou zijn. Tegenwoordig zou ik zeggen: 'Ben je gek geworden?'

hoe u uw man kunt verleiden

Maar toen... ik zeg het niet graag, maar je perceptie van hoe de dingen zijn verandert. Als samenleving bevinden we ons nu zeker in een andere ruimte. Ik heb zeker veel gewerkt, maar ik was ook erg aanwezig in het leven van mijn kind. Ik was erg hands-on. En dat komt deels doordat ik de hulp had van mijn schoonouders en mijn ouders. Het is wel goed voor de persoon in het gezin om het eerste kleinkind te hebben, omdat we geen oppas nodig hadden. En natuurlijk was Mark een ongelooflijke vader. Ik doe op geen enkele manier af aan zijn rol. Ik zeg alleen dat zijn leven sociaal gezien niet zo veel veranderde.

Ik herinner me dat jaar dat ik begon te huilen. Ik begon te huilen en ik dacht: 'Oh, ik heb hier iets over gelezen.' Er waren toen echt twee ouderschapsboeken. Er wasWat te verwachten als je in verwachting bent. En dan was er dit boek dat mijn moeder me gaf dat iemand haar had gegeven. Het was het ouderschapshandboek van Dr. Spock.

Geen van beiden heeft je echt veel verteld over het ouderschap. Het ging meer over wat normaal is bij een baby of bij een zwangerschap. Maar ergens las ik dat je misschien gaat huilen en dat kan een postpartumdepressie zijn. Dit klinkt alsof ik in de 16e eeuw ben bevallen, maar er is veel veranderd van 23 jaar geleden tot nu. Ik herinner me dat ik dacht: 'Dit is die hormoonverschuiving waarbij een persoon kan lijden aan postpartumdepressie.' Niet te verwarren met de zeer ernstige postpartumpsychose.

Dus ik zette de film opMaagzuur, wat eigenlijk het liefdesverhaal van Nora Ephron is met in de hoofdrol Meryl Streep. En ik keek naar de film en luisterde daarna keer op keer naar de soundtrack. Ik heb ongeveer 15 uur gehuild en toen voelde ik me prima.

Was het belangrijk voor u om een ​​jonge echtgenote en een jonge moeder te zijn?

cheater cheater pompoen eter

Ik vond mezelf toen niet jong, ook al is het ongelooflijk jong. Maar ik was toen al 10 jaar alleen. Ik studeerde af van de middelbare school, verhuisde naar New York City en begon meteen aan een soap te werken. Tegen de tijd dat ik Mark ontmoette, leek hij erg op een volwassene. Hij was over de hele wereld opgegroeid en was ook erg volwassen voor zijn leeftijd. Het is grappig als ik terugkijk naar foto's van ons, we lijken op onze kinderen. En voor mij beschouw ik ze als verheerlijkte pasgeborenen.

Je hebt Mark op het werk ontmoet, toch?

New York is een gigantische stad die op de een of andere manier een heel kleine stad lijkt. En toen ontmoetten we elkaar in deze zeer kleine industrie, waar we geen connecties hadden. Dat is op zich heel vreemd, vooral als je bedenkt dat al onze kinderen nu op de een of andere manier in de showbusiness terechtkomen. En ze zeggen: 'Nou, het is het familiebedrijf.' En ik ga, 'vroeger was het niet.' Het familiebedrijf was een overheidswerker en een buschauffeur. Dat was vroeger het familiebedrijf, als we uitgaan van wat onze ouders deden.

Als je denkt dat je op het punt staat te worden genaaid in een werkdeal, dan is dat zo.

Op je 28ste was je op Al mijn kinderen voor acht jaar. Had je een vermoeden dat acteren niet de baan zou zijn die het volgende deel van je leven zou bepalen?

De reden dat ik ging acteren was omdat het de baan was die me zou betalen. Ik heb er nooit echt van gedroomd om voor de camera te staan. Ik nog steeds niet. Maar dat is de manier waarop ik heb ontdekt dat het voor mij de gemakkelijkste manier is om de kost te verdienen, wat andere dingen vergemakkelijkt die ik graag doe. Ik vind het leuk om projecten in entertainment te maken, maar ik wil er niet per se in spelen, als dat logisch is.

Nu je klaar bent Live , heb je nog steeds zo'n gevoel als je op een camera staat?

Honderd procent. Ik heb altijd het gevoel dat ik een kostuum aantrek als ik voor de camera sta.

Is er een voor de hand liggende manier voor jou dat je veranderd bent sinds je 28?

Ja, ik denk dat ik minder tolerant ben voor de onzin van mensen. En als mensen tegen me liegen, kan ik het meteen oplossen. Terwijl ik mensen vroeger het voordeel van de twijfel gaf. Ik zou mezelf in een krakeling verdraaien om te proberen iemand die tegen me liegt te rechtvaardigen, en nu tolereer ik het niet.

Ik denk dat het slecht is en het is goed. Ik ben minder tolerant, maar op een heel productieve manier. Ik heb zeker, toen mijn kinderen ouder werden, ik meer geduld voor ze kreeg. En dan word je compleet ongeduldig met andere dingen, zoals vrouwenhaat, met onderbetaald worden op je werkruimte.

Wat bedoelt u?

Ik keek naar mijn man die geen acteerervaring had toen hij zijn baan kreeg bijAl mijn kinderen, op dezelfde manier dat ik geen acteerervaring had. Maar ik kreeg mijn baan in 1990 en ik denk dat hij zijn baan in '95 kreeg. En hij kreeg meteen meer betaald dan ik. Het was onmiddellijk. Ik kon gewoon niet geloven hoe snel ze bereid waren de man meer te betalen dan de vrouw.

Dat is razend.

Sindsdien zit het me dwars. Ik heb alles verdiend wat ik heb verdiend in de loop van 30 jaar werken voor hetzelfde bedrijf, terwijl ik denk dat mannen nog steeds niet begrijpen hoe hard vrouwen moeten werken om de mogelijkheid te hebben om deze verklaring te zeggen dat Ik zeg het nu. En dat zal ongetwijfeld een terugslag krijgen. Mensen zullen zeggen: 'O, maar ze verdient zo'n goed brood.' Ja, dat doe ik, want ik heb er echt hard voor gewerkt.

Als je terug zou kunnen gaan en de 28-jarige Kelly advies zou geven, wat zou dat dan zijn? Wat weet je nu dat ze moest weten?

Oh mijn god. Je instinct waarmee je geboren bent, noemen ze vrouwelijke intuïtie, maar ik denk dat het menselijke intuïtie is. Luister ernaar, want het liegt niet tegen je. Als iets niet goed voelt, is dat omdat het niet goed is. En als je denkt dat je op het punt staat te worden genaaid in een werkdeal, dan is dat ook zo. Ik denk dat de dingen waar ik naar luisterde als ouder en als vrouw, ik niet naar luisterde in de werkruimte. En dat is het grote verschil. Ik heb de intuïtie uitgeschakeld, en dat had ik niet moeten doen.

Dit interview is bewerkt en ingekort.